Discussion
[ Discussion | Post | Reply | Next | Previous | Up ]
From: คนเดิม
Date: 07 Feb 2002
Time: 04:50:49 -0500
Remote Name: 10.10.17.185
ตอนที่ 2 เมื่อทักทายกันเสร็จ บรรยากาศ ในห้องเรียนก็เกิดขึ้นอีกครั้งใน โลตัส คือ ครึกครื้น สนุกสนานอันเป็นปรัชญาการศึกษาของพวกเราชาวMA01 พวกเราพูดคุยหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน จน รองศาสตราจารย์. ดร. พระมหาเปรียญ สุพร รัตนพันธ์ อาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเรา ต้องเข้ามาเตือนว่าเดี๋ยวจะเสียเวลาเดินทาง ซึ้งมาก อาจารย์ยังคงตามดูเราอยู่ห่างๆเสมอ นี่แหละ อาจารย์กับลูกศิษย์ ยังไงก็ตัดไม่ขาด พวกเราเริ่มได้สติ หลังจากมัวเมาในน้ำลายของกันและกันมานาน ที่ผลัดกันสาดโคลนประนามกันและกัน และร่วมกันประมาณ บุคคลที่สาม แบบที่ถ้าได้ยินต้องเลิกคบ ไปกันซะทีเขาใหญ่ ที่นัดหมายของราชรถทั้งสามคันคือ เหวนรก ต้อมให้ความเห็น เนื่องจากเคยไปมาแล้ว โดยให้ข้อมูลสนับสนุนว่า เคยไปปีนต้นงิ้วอยู่พักหนึ่ง จนสนิทกับมาม่าซัง ที่นั่น จนเป็นที่เอือมระอาของท่านพญายม ต้องส่งมันกลับมา ต้อมอยากไปรำลึกความหลังอีกครั้ง นี่คือที่มาของจุดนัดหมายที่แรก พวกเราไปถึง น้ำตกเหวต้อม(นรก) ประมาณ บ่ายโมง สังเกตได้จากแสงแดดที่ทำมุมกับพื้นโลกประมาณ 80 องศา หากใช้ไม้โปรวัด บ่ายพอดี ช่วงนี้เป็นช่วงปลายหนาวต้นร้อน บรรยากาศที่เหวจึงค่อนข้างแห้ง น้ำตามแอ่งต่างๆ ยังพอมีให้เห็นบ้าง ระยะทางจากที่จุดเริ่มต้นของแอ่งน้ำที่ทำให้เกิดน้ำตกไม่ไกลมากนัก พวกเราจึงตัดสินใจเดินลงเหวเพื่อชมความสวยงามของน้ำตกอย่างใกล้ชิด โดยตกลงกันว่าจะเดิน ตามธรรมชาติโดยไม่รีบร้อน เอาเข้าจริง คุณธรรมชาติ เดินเร็วมาก จนพวกเราตามไม่ทัน อ้อลืมแนะนำ คุณธรรมชาติ เนี่ยเราจะพบเขาทุกครั้งเมื่อเรามีความรู้สึกผ่อนคลาย โดยคุณธรรมชาติจะเข้ามาเป็นผู้นำเราเสมอเมื่อเรามีความรู้สึกนี้ เช่น เดินตามธรรมชาติ เล่นตามธรรมชาติ ปล่อยตามธรรมชาติ ไม่เข้าใจ! พวกเราควรทำอะไรด้วยตนเองบ้าง ไม่ใช่อะไรอะไร ก็ต้องลำบากคุณธรรมชาติให้มานำทางตลอด สงสารแก แกคงแก่มากแล้ว เพราะตั้งแต่สมัยปู่ผม ก็มีคนพูดถึงแกแล้ว พวกเราเดินทางลัดเลาะแนวเขาเพื่อเข้าถึง น้ำตกเหวนรก ระหว่างทางต้อมได้ยินเสียงผิดปกติบริเวณพุ่มไม้ด้านหน้า เสียงหวีดร้องจากพุ่มไม้แทรกอากาศมาจนเสียวรูตูด ขนทุกคนเริ่มตั้งชันไล่ตามแนวกระดูกสันหลังจากบริเวณก้นกบจนไปถึง บริเวณกระดูกหัวหน่าว เอ้ยไม่ใช่! ไปถึงบริเวณศรีษะ พวกเราทุกคนขนหัว(ผม)ตั้งชัน จนดูเหมือนตุ้กตาลักกี้ในกิ้ปช้อป แต่ต้อมกับเปี้ยกและจก ยังควบคุมสติไว้ได้ จึงนำ ปืนเล็กสั้น(ป.ล.ส.) ที่พกติดตัวของพวกเขามาแต่กำเนิด ระดมยิงไปที่พุ่มไม้ โดยยิงเป็นชุด ตามคำสั่งยินเป็นระยะๆ จาก จ่าดำ จ่าดำ จา จ้า จา ดา ดา ด่า ดาดำ จ่าดำ (เข้าเพลง) เสียงปืนเงียบลง พวกเราจึงวิ่งกรูเข้าไปที่พุ่มไม้ ท่านผู้ชมครับ เป็นเนื้อสมัน หนึ่งในสัตว์สงวน ที่ขึ้นชื่อว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว โชดดีจริงๆ พวกเราทุกคนจึงตกลงว่า เนื้อสมันจะเป็นหนึ่งในเมนูของเราเย็นนี้ พวกเรามุ่งหน้าต่อไปจนถึงก้นเหวนรก ก็พบร้านส้มตำร้านหนึ่ง ต้อมแยกตัวจากพวกเราเดินเข้าไปทักทายมาม่าซังอย่างสนิทสนม ลูบหัว จบนม ดมตูด จนพอใจ แล้วก็เดินมาหาพวกเรา พร้อมกับจานเนื้อย่างมาให้พวกเราดูพร้อมกับคำแนะนำว่า ดูซะ เนี่ยคือ น้ำตกเหวนรก อาหารขึ้นชื่อของที่นี่ ไอ้ต้อม! พวกเรากระแทกเสียงด้วยความฉุน) พวกกูจะดูธรรมชาติน้ำตก มีโขดหิน มีปลา ไม่ใช่จะมากินน้ำตกหมูย่าง ไอ้เชี้ย ชช ด้วยความเหนื่อย และหิวพวกเราทุกคน รุมต่อย ตะบันหน้า ไอ้ต้อมคนละหมัดสองหมัด จน ได้ชื่อน้ำตกใหม่ ว่า น้ำตกเหวคุณต้อม(ไอ้นรก) หลอกพวกกูมาแดกน้ำตก แต่ไม่เป็นไป เพราะการเดินทางไปเหวคุณต้อมครั้งนี้ ทำให้พวกเราได้อาหารเย็นติดไม้ติดมือกลับที่พักด้วย